Straatbeeld India

Onze reis wordt vanuit Agra vervolgd met een taxi (met airco) richting Jaipur. Omdat er geen plek meer is voor onze tassen in de auto, worden ze op het dak gebonden.

Als je nooit in India geweest bent, is het moeilijk voor te stellen hoe het er hier op straat aan toe gaat.

Op de weg van Agra naar Jaipur slentert een oude man langs de weg. Hoogbejaard, gekleed als Mahatina Ghandi himzelf, inclusief bakenbroek. Handen gevouwen op zijn rug, berustend op het feit dat hij nog een lang weg te gaan heeft.Auto´s, busjes, vrachtauto´s, fietsers, tractors, brommers, kamelenkar, karren die te voet geduwd worden, paardenkoetsen, alles gaat hier, bepakt en bezakt de weg op, er blijft geen enkele ruimte onbenut. Het volume van de vrachtauto´s  x3, een groot zeil er omheen om de zaak bij elkaar te houden en gaan met die banaan.

Waar wij met z´n zessen in een luxe taxi zitten, moeten sommigen het met het dubbele doen in een klein voertuig. Past het niet in het busje, dan achterop. Voor de drie jongens die voor ons rijden, is het een eitje want ondanks dat de snelheid 80 km. per uur is, hebben ze nog een arm over om elkaar voor de gein een klap te verkopen (de tijd moet ook gedood worden)  

We paseren vele tuk-tuks, het zijn kleine wagentjes met voorin een chauffeur zonder deuren waar over het algemeen twee tot drie mensen achterin kunnen maar waar, zoals je zult begrijpen meestal minimaal het dubbele mee vervoert wordt. Meestal zijn ze groen met geel , een aantal zijn versierd met mooie beschilderingen en vlaggetjes. Enkele zijn gloedje nieuw, andere zijn meer klaar voor het auto-kerkhof. Als je langs de kant van de weg per ongeluk stil staat, staan er binnen no-time drie tuk-tuks langs je om te vragen voor hoeveel je vervoert wilt worden.

Een fiets met achterop een soort aanhanger vervoert een oude, mooi gekleurde vrouw met haar nieuwe oogst aardappelen en groente in grote zakken naast zich.Scooters crosssen kriskras tussen de verschillende voertuigen door. Enkelen gebruiken de scooter in hun eentje maar in het kader van carpoolen worden ze ook tot vier personen gebruikt. Een echtpaar zit op een scooter, waarbij de vrouw achterop met beide benen naar een kant zit. In haar armen houdt ze een baby van een maand of vier. Dat beeld blijft een tijd op mijn netvlies staan, je zou er niet aan moeten denken wat er gebeurt als ze een onverwachte beweging moeten maken (wat onder deze omstandigheden niet ondenkbaar is) en haar baby uit haar handen laat vallen.

Een man met gekleurde bloemenslingers om zijn arm loopt rustig door het verkeer en passeert een vrouw met boerka die ook op weg is naar een onbekende bestemming. Op een fiets met enorme bagage-drager staat een oude man met ingevallen wangen en veel te grote snor rechtop, in de hoop meer kracht te kunnen zetten om zo de grote lading dozen die hij tot twee meter hoog achterop zijn fiets gestapeld heeft, vooruit te kunnen duwen..

Langs de weg rent plotseling een jongetje van een jaar of twee in zijn blootje naar het dichtstbijzijnde tentje waar zijn familie hem hoogstwaarschijnlijk zit op te wachten.

Terwijl we gaan verzitten omdat we het gevoel hebben dat we wat krap zitten, passeert een open bakwagentje waarin plaats voor vier is maar toch volgeladen is met zeker 16 kinderen in de leeftijd tot een jaar of 15.

Een geit loopt onverschrokken de weg over. Een mager paard trekt een koetsje wat versierd is met mooie beschilderingen en stof om mensen op een “luxe” manier te vervoeren. Langs de kant van de weg liggen groepjes koeien rustig om zich heen te kijken.Een wandelende vrouw met bagage op haar hoofd, ontwijkt een vuile straathond.

Waar het landschap van Delhi naar Agra vooral gedomineerd werd door dorre vlaktes en puinhoop, zie je hier schoorstenen van de ovens van de vele steenbakkerrijen. Opgestapelde stenen staan langs de weg te wachten op kopers, de steeds groter wordende midden-klasse kan zich nu ook een stenen huis veroorloven.

Please blow horn, staat vermeld achter op menig vrachtwagen.  Is dit bedoeld om de chauffeur in kwestie wakker te maken of om te melden dat je eraan komt? Of is het omdat men hier geen spiegels (meer) heeft, die steken uit en zullen er in no-time weer afgereden worden.

Het blijft een groot wonder dat je hier nergens stilstaand verkeer ziet dat tegen elkaar aangereden is.

Raja Hok toll plaza, dit is de vierde toll-poort die we passeren. Wij mogen in de linkerbaan, onze chauffeur vervoert immers blanken.

Ik doe mijn oortjes in… first aid kit met Cedarlane, prachtig. Deze weg kan wat mij betreft niet lang genoeg zijn.

Een heilige koe steekt op zijn gemak de weg over, behendig ontwijkt hij het verkeer zonder vaart te minderen. Chauffeurs zijn op hun hoede, Rami vertelt dat op het doodrijden van een heilige koe, 20 jaar gevangenisstraf staat.

Een zes meter hoog Hara Krishna-achtig beeld groet de reizigers, het is blauw dus dit moet Shiva zijn, de Hindoe god.

Vlaggetjes, versierseltjes en kleuren, dat is hier nog een “dingetje”. Huisjes, of wat daar voor door moet gaan zijn in alle mogelijke kleuren geverfd. Vrachtwagens zijn tot in de puntjes voorzien van allerlei versieringen

Zo zou ik nog uren door kunnen gaan met het geven van vele, tot de verbeelding sprekende voorbeelden maar het beste is toch om het een keer zelf te komen ervaren want overbrengen hoe het daadwerkeljjk voelt biljft toch lastig.

Private investigations, ik zak nog eens diep weg in mijn stoel…. Genieten!!!