Pokhara

Mountainhouse, dit hotel is de komende dagen onze residentie voor ons verblijf in het toeristengedeelte van de stad Pokhara (Lakeside). Pokhara is een speciale plek, het bevindt zich op 900 meter hoogte en heeft een subtropisch klimaat. Binnen 30 kilometer vogelvlucht rijzen de toppen van de Fishtale, een heilige berg van 6900 meter hoogte. Als we aankomen zien we mooie bergen, groen met bomen en rijstterrassen. Het ziet er prachtig uit vanuit het meer. De blauwe houten bootjes maken de plek idyllisch. Echt bijzonder wordt het echter pas als het weer opentrekt. Als een soort van onverwacht cadeau komt achter het wolkendek een adembenemend zicht van het Annapurna-gebergte en de Fishtale tevoorschijn. Onvoorstelbaar mooi, de witte toppen steken prachtig af tegen de blauwe lucht. In april is het regelmatig vlassig omdat er al een hele tijd weinig regen gevallen is. Dat maakt dat de zichten niet altijd helder zijn maar daardoor de verrassingen van de plotseling opduikende bergen des te groter zijn.

Pokhara is een enorm relaxte stad. Het is duidelijk gericht op toeristen, een aaneenschakeling van restaurants en eettentjes. Kroegjes met liv-muziek zorgen voor een gezellige sfeer. 

We hebbben contact met Marjo net nadat we in Pokhara aangekomen zijn. We vertellen over onze Delly Belly die we maar niet onder controle krijgen. Ze geeft ons het advies om 24 uur lang alleen rijst met verse yoghurt te eten en dan ook nog een gemixt door elkaar. We vragen de hotel-eigenaresse of ze het voor ons klaar zou kunnen maken en gelukkig doet ze dat. De combinatie van de warme rijst met de koude yoghurt vind ik nog wel weg te krijgen maar Joop en Pepijn werken de substantie tegen heug en meug weg….. Brrr Pepijn schudt zich ervan, hij kokhalst bij nagenoeg elke hap die hij in zijn mond stopt. Als we ‘savonds een rondje langs de pizzeria’s, hamburgertenten en broodjestenten maken, loopt het water ons in de mond. We willen het een kans geven want we zijn wel klaar met zo vaak het toilet bezoeken.

Om 5.00 gaat de wekker omdat we de zonsopgang willen gaan bekijken. Met veel moeite krijgen we de kids wakker. Rami staat met zijn taxichauffeur op ons te wachten aan de hotel poort. Als we omhoog kijken, hebben we al snel in de gaten dat we weinig zon gaan zien. Rechtsomkeer keren we terug naar onze bedden . Als we na ons rijstontbijt nog steeds geen verbetering merken, besluiten we om een dokter te bezoeken in Pokhara. Marjo gaat met ons mee, de arts is speciaal gericht op buitenlanders en staat ons erg vriendelijk te woord. In zijn praktijk, waar een onderzoeksbed staat, worden we om de beurt onderzocht. Samen met ons verhaal komt hij al snel tot de conclusie dat we een bacteriële infectie hebben en dat we er niet onderuit komen om anti-biotica te slikken. Hopelijk gaat het nu snel bergopwaarts. We krijgen nog een voorraad ORS mee want het blijft belangrijk om de zouten die we verliezen aan te vullen.

Overdag hangen we een beetje rond in deze relaxte omgeving, we maken een wandeling langs het meer en struinen de winkeltjes af. Aan het einde van de middag gaan we nog even een powernap doen in het hotel.

Opeens belt Rami of Joop meegaat voor een rit op de moter omdat het weer opengebroken is en de bergen weer in volle glorie te bezichtigen zijn. Een voetbalveld waar koeien op rond lopen, is de eerste spot vanwaar uit het zicht op de bergen heel goed is. Joop vraagt Rami of hij zich het gevoel kan herinneren toen hij voor het eerst de zee zag. Dat moet hetzelfde gevoel zijn geweest als Joop heeft op het moment dat hij de geweldige rij bergen ziet. Opnieuw stappen ze de moter op, Rami moet zijn trouwring ophalen die ter reparatie weggebracht is. Dan wordt de rit vervolgd naar de stad Pokhara waar grote winkels te vinden zijn. Rami wil nog een juice gaan drinken want die heeft hij al 3 weken niet meer gehad. Ze rijden met de moter over een fruitmarkt maar aan Rami zijn gezicht te zien is het niet de kwaliteit waar hij naar op zoek is. Bij het fruitstalletje wat hem bevalt stopt hij met zijn moter en nemen Joop en Rami plaats achter het stalletje om er een heerlijke verse juice te drinken.

Nadat Joop terug is, is het tijd om te gaan eten. Gelukkig zitten onze 24 uur rijst-dieet erop en kunnen we toch samen lekker gaan eten. We eindigen bij Godfather, een gezellig plek met uitzicht op het meer waar we in de avond nog heerlijk kunnen zitten om een pizza meester te maken (en meteen al het werk van de rijst weer teniet te doen).

De volgende ochtend doen we een volgende poging voor de zonsopgang. Mats is erg moe en we besluiten dat Joop met hem blijft liggen ‘smorgens. Pepijn, Jikke en ik gaan op pad met Rami in een klein taxibusje. We hobbelen ongeveer 25 minuten over de weg omhoog richting Sarangkot, het favoriete uitkijkpunt voor zicht op de bergen. Dit is echt een attractie in Nepal, hele toeristenbussen staan geparkeerd op deze plek. Boven op een soort groot balkon gaan we, samen met een heleboel andere toeristen genieten van de prachtige kleuren en vergezichten. De kleuren veranderen steeds naarmate de zon hoger boven de bergen uitkomt. Prachtig hoe het licht op de witte toppen schijnt. We hebben mazzel want het zicht is heel helder vandaag. Als we om 7.30 terugkeren van onze trip, gaan Pepijn en Jikke weer lekker slapen en neem ik plaats op het balkon van het hotel en geniet in het zonnetje nog na van het uitzicht.

Vandaag staat paragliden op het programma… angsten zijn er om te overwinnen… zal ik er vanavond spijt van hebben.